Największy zaszczyt spotkał ich w Warszawie, gdzie występowali na Zamku Królewskim przed obliczem prezydenta RP Ignacego Mościckiego i jego świtą, a następnie w rezydencji marszałka Polski, przed Edwardem Rydzem-Śmigłym i w gmachu prezydenta Warszawy na zaproszenie Stefana Starzyńskiego. Występy te, dzięki oryginalnemu brzmieniu pieśni i muzyki góralskiej, tańcom w barwnych strojach, wzbudziły żywe zainteresowanie. O szczerym umiłowaniu folkloru babiogórskiego i bezinteresowności Franciszka Gazdy, świadczy fakt, że efekt swej żmudnej pracy zbierackiej… przekazał nauczycielce i dyrektorce Szkoły Podstawowej nr 5 w Zawoi Gołyni, Pani Zofii Bugajskiej, która w roku 1963 podjęła trud reaktywowania zespołu „Babiogórców”, gdzie zalążkiem był trzy osoby należące przed wojną do zespołu F. Gazdy. Leon Rydel – Zawojski budziciel babiogórskiego folkloru – Franciszek Gazda, Prace Babiogórskie 1982, Kraków 1983). (…ZNP wysłał mnie w 1966 roku na kurs wakacyjny dla działaczy kultury na wsi do Gdyni… Po podpisaniu listy obecności w pierwszym dniu pobytu, ktoś z drugiego końca sali wywołał moje nazwisko i zapytał, czy jestem z Zawoi spod Babiej Góry. Kiedy potwierdziłam – przyszedł do mnie wysoki, przystojny, lekko łysy pan w okularach. Przedstawił się: 

Ja jestem Franciszek Gazda, pracowałem kiedyś w Zawoi. Patrzyłam z niedowierzaniem, wzrokiem pełnym szacunku dla tej postaci i dostałam „gęsiej skórki”. Bo w Zawoi na zebraniu nauczycieli w 1964 roku prezeska ZNP przedstawiła nam życiorys Franciszka Gazdy, informując, że nie żyje. Uczciliśmy go minutą ciszy i w kronice ZNP zostało to zapisane. Teraz wypowiedziałam tylko: Czy to prawda, że ja mam przed sobą żywego, prawdziwego Gazdę? I serdecznie go uściskałam, nic więcej mu nie mówiąc. Potem zaczęły się długie rozmowy na temat Zawoi, jej mieszkańców, zespołu, który prowadził w latach 1932-1938. Pan Franciszek Gazda osobiście przekazał mi szczerze swoje doświadczenia i metody pracy z zespołem. Przyobiecał przesłać mi pieśni dożynkowe i inne oraz widowisko „Hej chłopcy na Mazury”. Dotrzymał słowa. W sierpniu 1966 roku otrzymałam od niego list i cenne materiały do pracy z zespołem… Franciszek Gazda przekazał mi wszystko, co wiedział o folklorze babiogórskim. Był to jego testament dla Zawoi, który mnie przypadło wypełniać. Załączam list… Pani Koleżanko. Przesyłam przyobiecane pieśni dla zespołu… Cieszę się, że „dawna nuta góralska” nie ginie, że podjęliście się  tamtejsze pieśni kultywować… Pieśń „Do gór, chłopcy, do gór” – prof. Romaniszyn i prof. Chybiński oceniali jej wiek na podstawie melodii opartej na trytonie, na dwa tysiące lat. A więc jest się czym szczycić… Stroje góralskie… starajcie się przywrócić. Przed wojną gdzieśmy się pokazali w nich – a byliśmy w wielu miejscach, jak w Krakowie, Katowicach, Warszawie, Gdyni, Wilnie, Sanoku, we Wiśle, u Prezydenta na Zamku Warszawskim, u Prezydenta m. Warszawy Starzyńskiego, u Marszałka Rydza-Śmigłego i przy wielu różnych okazjach – budziły one przyjazne uśmiechy i zachwyt same przez się… Proszę mi wierzyć, że zawsze z dumą wspominam chwile spędzone na Przysłopiu z dzielnymi chłopakami i dziewczętami i ze starszymi także… Proszę Was napiszcie mi, czy żyje który z naszych starych „zbójników” – Jędrek albo Stefan Spyrka, Władek Toczek, Michał Polak, Bartyzel – dziewcząt imiona i nazwiska zapomniałem… Życzę Wam sukcesów w pracy zespołu regionalnego. Racibórz, dnia 19 sierpnia 1966, Gazda Franciszek. – Zofia Bugajska. Zawoja, moja mała ojczyzna. Kraków 2011). Ciężka praca nauczycielska i społeczna, wykonywana przez F. Gazdę z pełnym oddaniem, zaowocowała utratą zdrowia. W roku 1938 opuszcza on Przysłop i przechodzi do pracy w Skawie.